Elk jaar blijkt er toch weer een nieuw jaar te komen, en zo is nu 2019 geworden. Alle goede wensen van vrienden en familie zijn nog tijdens het vuurwerk binnengestroomd. Dat vuurwerk was dit jaar vooral sierwerk, behalve een paar harde knallers bij mij om de hoek. Natuurlijk heb ik alleen gekeken, en niets afgestoken, daar moet ik niet aan denken, zonde van geld, moeite en milieu.
Het vaarwater van het leven lijkt rustig te zijn geworden, en we gaan nog zien of het komend jaar net zo energiek gaat voelen als de afgelopen jaren, met veel reizen bijvoorbeeld. In elk geval heb ik de traditionele nieuwjaarswandeling met Eef gemaakt. Dit jaar kozen we daar Amelisweerd voor uit. Dat is al weer een tijd geleden!
Het weer was er prima voor. Zelfs het winkeltje De Veldkeuken was open, en ik kon de verleiding van een stuk stoofperentaart niet weerstaan. Eef nam een dadelwalnotentaart, en allebei namen we een warme chocolademelk. Het rondje was niet groot, maar je moet er ook even naar toe fietsen natuurlijk. Het was heerlijk om weer even in mijn vertrouwde omgeving te wandelen.
Goede voornemens heb ik eigenlijk niet; waarom zou ik die precies op de eerste januari laten ingaan. Als je iets hebt om je voor te nemen, zou ik zeggen: meteen beginnen, gooi hem erin.
Om alvast een beetje in de culturele stemming te komen, las ik vandaag de Gijsbrecht van Vondel. Binnenkort wordt die voor het eerst sinds jaren weer opgevoerd, ook hier dus een oude traditie die weerkomt. Wij gaan erheen! en daarom wil ik het verhaal weer even in mijn hoofd hebben.
Wie kent die prachtige regels niet:
Waar werd oprechter trouw
dan tussen man en vrouw
ter wereld ooit gevonden?
Twee zielen gloende aan een gesmeed,
of vast geschakeld en verbonden
in lief en leed.
gelezen: 1 januari 2019
Joost van den VONDEL, Gijsbrecht van Aemstel
geen isbn
Vorige blogs vind je hier, en hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten