Ifach

Het is er eindelijk van gekomen: de beklimming van de Ifach. Ik kreeg Eef maar niet mee, hij zag het helemaal niet zitten zo'n hoge klomp, maar vandaag stonden alle seinen op groen. Schitterend zonnig weer, geen wind, geen speciaal programma om te volgen behalve de borrel in de middag, dus er was net tijd voor een niet al te lange wandeling.
We liepen de boulevard af, klommen omhoog langs de haven en vonden de entree naar de rots. Een goed aangelegd stenen pad slingerde omhoog tussen de begroeiing, struiken en wat bloeiende bloemen, naar het informatiehuis en verder omhoog. Onderweg kwamen we dalers tegen, ook Nederlanders die lid zijn van de NL club. Daar wisselden we wat informatie mee uit, over hoe de wandelingen zijn vooral, dat was goed om te weten. Omhoog ging het weer, tot we het debris achter ons hadden gelaten en aankwamen bij het gat in de rots waar je doorheen moet om aan de andere kant van de rots te komen. Er zaten kettingen aan de muur om je aan vast te houden. Aan de andere kant gekomen bleek het toch iets te veel van het goede te zijn voor Eef. De stenen waren spekglad, en ook met kettingen leken de hellingen wel erg priemend naar de zee te wijzen. Afijn, ik ging een stukje verder, tot het bordje met "zeer gevaarlijk pad" en Eef ging terug, wachten tot ik kwam.
Dat duurde niet zo lang. Daarna zakten we af in een tentje aan de boulevard waar het zonnetje heerlijk scheen, en ten slotte naar de borrel bij Imanis. 's Avonds nog wat gelezen en dat was het dan.